سوره ی كهف
1. کلمه ی (الْوَلَايَةُ)
در آیه ی: ﴿هُنَالِكَ الْوَلَايَةُ لِلَّهِ الْحَقِّ هُوَ خَيْرٌ
ثَوَاباً وَخَيْرٌ عُقْباً﴾ (كهف 44) (مثال
اول) با فتحه ی واو خوانده می شود.
2. در آیه ی: ﴿ذَلِكَ تَأْوِيلُ مَا لَمْ تَسْطِع عَّلَيْهِ صَبْراً﴾ (كهف 82) (مثال دوم) کلمه ی (تَسْطِع)
با یک حرف تاء خوانده می شود.
3. کلمه ی (اسْطَاعُوا)
در آیه ی: ﴿فَمَا اسْطَاعُوا أَن يَظْهَرُوهُ وَمَا اسْتَطَاعُوا لَهُ نَقْباً﴾
(كهف 97) (مثال سوم) بدون تاء می باشد.
سوره ی طه
4. بعضی اشخاص کلمه ی (الْأَيْمَنَ)
در آیه ی: ﴿يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ قَدْ
أَنجَيْنَاكُم مِّنْ عَدُوِّكُمْ وَوَاعَدْنَاكُمْ جَانِبَ الطُّورِ الْأَيْمَنَ وَنَزَّلْنَا
عَلَيْكُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى﴾ (طه 80) (مثال
چهارم) را با كسره ی نون می خوانند که بایست به صورت مفتوح می
یود.
5. کلمه ی (بِمَلْكِنَا) در آیه ی: ﴿قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَكَ بِمَلْكِنَا﴾
(طه 87) (مثال پنجم) با فتحه ی لميم و نه كسره
ی آن خوانده می شود.
سوره ی حج
6. برخی افراد کلمات (لْيَقْضُوا)،
(وَلْيُوفُوا) و(وَلْيَطَّوَّفُوا) در آیه ی: ﴿ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْيُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْيَطَّوَّفُوا بِالْبَيْتِ الْعَتِيقِ﴾ (حج 29) (مثال ششم)
را با كسره ی حرف لام تلفظ می کنند که شیوه ی درست تلفظ حرف لام به صورت ساكن
در این كلمات می باشد.
سوره ی نور
7. حفص کلمه ی (وَيَتَّقْهِ)
در آیه ی: ﴿وَمَن يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ
وَيَخْشَ اللَّهَ وَيَتَّقْهِ فَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَائِزُونَ﴾ (نور 52) (مثال هفتم) را با سكون قاف و كسره ی هاء بدون اتصال
تلفظ کرده است.
سوره ی فرقان
8. در آیه ی: ﴿يُضَاعَفْ لَهُ
الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَاناً﴾ (فرقان 69) (مثال
هشتم) كلمه ی (فِيهِ) با مد
هاء وصل به میزان دو حركت و برخلاف قاعده تلفظ می شود (هاء كنايه هنگامی که ماقبل
آن ساكن باشد کشیده نمی شود، مورد این آیه از قاعده ی مذکور استثنا می گردد).
سوره ی نمل
9. کلمه ی (ضَيْقٍ) در
آیه ی: ﴿وَلَا تَحْزَنْ عَلَيْهِمْ وَلَا تَكُن فِي ضَيْقٍ مِّمَّا يَمْكُرُونَ﴾
(نمل 70) (مثال نهم) با فتحه ی ضاد و سكون
ياء قرائت می گردد.
سوره ی روم
10. در آیه ی: ﴿إِنَّ فِي
ذَلِكَ لَآيَاتٍ لِّلْعَالِمِينَ﴾ (روم
22) (مثال دهم) کلمه ی "العالمين" جمع "عالِم" بوده و لذا باید با
كسره ی لام دوم تلفظ شود (لِّلْعَالِمِينَ). برخی به
اشتباه آن را (العالَمين) با فتحه ی لام مانند سایر کلمات مشبه می خوانند.
سوره ی يس
11. کلمه ی (يَخِصِّمُونَ)
در آیه ی: ﴿مَا يَنظُرُونَ إِلَّا صَيْحَةً وَاحِدَةً
تَأْخُذُهُمْ وَهُمْ يَخِصِّمُونَ﴾ (يس
49) (مثال یازدهم)
حفص کلمه ی (يَخِصِّمُونَ) را با كسره ی خاء
و تشديد صاد خوانده است. اصل کلمه بوده (يختصمون)،
که حرف تاء در صاد ادغام شده و به دلیل التقاى دو ساكن، صاد مکسور گردیده است.
سوره ی صافات
12. کلمه ی (يَسَّمَّعُونَ)
در آیه ی: ﴿لَا يَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلَإِ الْأَعْلَى وَيُقْذَفُونَ مِن كُلِّ جَانِبٍ﴾
(صافات 8) (مثال دوازدهم) با تشديد سين و ميم
قرائت می شود.
13. کلمه ی (بِذِبْحٍ) در آیه ی: ﴿وَفَدَيْنَاهُ
بِذِبْحٍ عَظِيمٍ﴾
(صافات 107) (مثال سیزهم) با كسره ی ذال قرائت
می شود.
کلمه ی (الوَلايَة) با فتحه ی واو خوانده می شود
