سوره ی توبه
1. کلمه ی (مُدَّخَلاً)
در آیه ی: ﴿لَوْ يَجِدُونَ مَلْجَأً أَوْ مَغَارَاتٍ
أَوْ مُدَّخَلاً
لَّوَلَّوْاْ إِلَيْهِ وَهُمْ يَجْمَحُونَ﴾ (توبه 57) (مثال اول) با ضمه ی ميم و فتحه و تشديد دال خوانده می
شود.
2. بعضی مردم یک (من) به قبل از کلمه ی (تَحْتَهَا) در آیه ی: ﴿رَّضِيَ
اللّهُ عَنْهُمْ وَرَضُواْ عَنْهُ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي تَحْتَهَا
الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا أَبَداً﴾ (توبه 100) (مثال دوم) می افزایند. به عقیده ی حفص این کار نادرست
می باشد.
سوره ی يونس
3. کلمه ی (يَهِدِّي)
(دوم) در آیه ی: ﴿أَفَمَن يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ
أَحَقُّ أَن يُتَّبَعَ أَمَّن لاَّ يَهِدِّي إِلاَّ أَن يُهْدَى﴾ (يونس 35) (مثال سوم) توسط حفص
(أَمَّن لاَّ يَهِدِّي)
با فتحه ی ياء و كسره ی نون و تشديد دال خوانده می شود. اصل کلمه (يهتدي) است که
تاء در دال ادغام شده و به دلیل التقاى دو ساكن، حرف هاء کسره می گیرد.
سوره ی هود
4. کلمه ی (لَيَقُولَنَّ)
با فتحه ی لام دوم در آيات 7 و10 من سوره ی هود ﴿وَلَئِن
قُلْتَ إِنَّكُم مَّبْعُوثُونَ مِن بَعْدِ الْمَوْتِ لَيَقُولَنَّ الَّذِينَ
كَفَرُواْ إِنْ هَـذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ﴾ (هود 7) (مثال چهارم) و﴿وَلَئِنْ
أَذَقْنَاهُ نَعْمَاء بَعْدَ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي﴾ (هود 10) (مثال پنجم) آمده و با ضمه ی لام دوم (لَّيَقُولُنَّ) در آيه ی 8 سوره ی هود ﴿وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ
مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ﴾ (هود 8) (مثال ششم) آمده است.
سوره ی يوسف
5. تُقرأ کلمه ی (بِجَهَازِهِمْ)
در آیه ی: ﴿وَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ قَالَ ائْتُونِي
بِأَخٍ لَّكُم مِّنْ أَبِيكُمْ﴾ (يوسف 59) (مثال
هفتم) با فتحه ی جيم و نه كسره ی كه برخی به اشتباه چنان قرائت می کنند، می
باشد.
سوره ی رعد
6. حفص کلمه ی (الْمَثُلاَتُ)
در آیه ی: ﴿وَيَسْتَعْجِلُونَكَ بِالسَّيِّئَةِ
قَبْلَ الْحَسَنَةِ وَقَدْ خَلَتْ مِن قَبْلِهِمُ الْمَثُلاَتُ﴾
(رعد 6) (مثال هشتم)
با فتحه ی ميم و ضمه ی ثاء قرائت نموده است.
سوره ی حجر
7. یکی دیگر از جمله خطاهای شایع، قرائت کلمه ی (رُبَمَا) در آیه ی: ﴿رُبَمَا يَوَدُّ الَّذِينَ كَفَرُواْ لَوْ كَانُواْ مُسْلِمِينَ﴾
(حجر 2) (مثال نهم) با تشديد باء است، که اصولاً
باید باء مفتوح و غير مشدد باشد.
8. از چمله خطاهای شایع قرائت کلمه ی (تُؤْمَرُ) در آیه ی: ﴿فَاصْدَعْ
بِمَا تُؤْمَرُ
وَأَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِكِينَ﴾ (حجر 94) (مثال
دهم) با سكون راء در هنگام وصل است، که باید آن را به صورت مضموم
قرائت کرد.
سوره ی اسراء
9. کلمه ی (وَرَجِلِكَ)
در آیه ی: ﴿وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ
بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِم
بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الأَمْوَالِ وَالأَوْلادِ وَعِدْهُمْ﴾
(اسراء 64) (مثال یازدهم) با فتحه ی راء و كسره
ی جيم و لام قرائت می شود.
سوره ی كهف
10. از جمله خطاهای شایع، خواندن کلمه ی (نهرا) در آیه ی: ﴿وَفَجَّرْنَا
خِلَالَهُمَا نَهَراً﴾ (كهف 33) (مثال دوازدهم)
با سكون حرف هاء است. درست آن است که حرف هاي نون و هاء مفتوح باشند. مانند آن کلمه
ی (بِنَهَرٍ) در آيه ی 249 سوره ی بقره و کلمه
ی (وَنَهَرٍ) در آيه ی 54 سوره ی قمر که
كلاً با فتحه ی نون و هاء خوانده می شوند.
11. بعض ی ها كلمه های (لَنَفِدَ)
و(تَنفَدَ) در آیه ی: ﴿قُل لَّوْ كَانَ الْبَحْرُ مِدَاداً لِّكَلِمَاتِ رَبِّي لَنَفِدَ الْبَحْرُ قَبْلَ أَن
تَنفَدَ
كَلِمَاتُ رَبِّي وَلَوْ جِئْنَا بِمِثْلِهِ مَدَداً﴾ (كهف 109) (مثال سیزدهم) را با ذال می خوانند، که اشتباه است.
صحيح آن است که ایت دو كلمه با دال قرائت گردند.
کلمه ی (مَدّخَلا) با ضمه ی ميم و
فتحه و تشديد دال خوانده می شود
