خطاهای شایع – بخش اول
سوره ی الفاتحه
1. بعضی افراد كلمه ی (مَالِكِ)
در آیه ی: ﴿مَالِكِ
يَوْمِ الدِّينِ﴾ (الفاتحة 4) (مثال الأول)
را با كاف ساکن می خوانند، حال آنکه درست آن است که با كسره قرائت گردد.
همچنین در سوره ی فاتحه نیز برخی حرف دال در كلمه ی (نَعْبُدُ)
در آیه ی: ﴿إِيَّاكَ نَعْبُدُ وإِيَّاكَ نَسْتَعِينُ﴾ (فاتحه 5) (مثال اول) را با اکتفا به یک واو بعد از می خوانند که صحيح
آن هماره با ضمه خواندن کلمه می باشد.
سوره ی بقره
2. در كلمه ی (عَشْرَةَ) در آیه ی: ﴿فَانفَجَرَتْ
مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْناً﴾ (بقره
60) (مثال دوم) حرف شين با سكون درست می باشد و
نه با فتحه. مانند آن آيه ی 160 سوره ی اعراف نیز باید با سكون شين تلفظ گردد. اما
در آيه ی 196 سوره ی بقره و نیز آيه ی 89 مائده باید حرف شين با فتحه قرائت شود.
3. برخی كلمه ی (تَعْثَوْاْ)
در آیه ی: ﴿وَلاَ تَعْثَوْاْ فِي الأَرْضِ مُفْسِدِينَ﴾ (بقره 60) (مثال سوم) را با ضمه ی ثاء و مد آن قرائت می نمایند،
مانند: "تعثُوا". لیکن این اشتباه بوده و درست آن است که آن را با فتحه
ی ثاء و سكون واو بخوانیم: (تَعْثَوْاْ).
سوره ی نساء
4. بعضی مردم كلمه ی (يُجَادِلُ)
در آیه ی: ﴿هَاأَنتُمْ هَـؤُلاء جَادَلْتُمْ عَنْهُمْ
فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا فَمَن يُجَادِلُ اللّهَ عَنْهُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ﴾ (نساء 109)
(مثال چهارم) را با كسره ی لام می خوانند و درست
آن به صورت مضموم است.
سوره ی مائده
5. كلمه ی (السَّبُعُ)
در آیه ی: ﴿وَمَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلاَّ مَا
ذَكَّيْتُمْ﴾ (مائده 3) (مثال پنجم) با
ضمه ی حرف باء خوانده می شود و نه سكون آن، چنان که برخی آنگونه می خوانند.
سوره ی انعام
6. بعضی كلمه ی (الْجِنَّ)
در آیه ی: ﴿وَجَعَلُواْ لِلّهِ شُرَكَاء الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ﴾
(انعام 100) (مثال ششم) را با كسره ی نون قرائت
می کنند، اما درست آن به صورت مفتوح است.
7. كلمه ی (حَمُولَةً) در آیه ی: ﴿وَمِنَ
الأَنْعَامِ حَمُولَةً وَفَرْشاً﴾ (انعام 142) (مثال
هفتم) با فتحه ی حاء و نه ضمه ی آن قرائت می گردد.
8. در آیه ی: ﴿ثَمَانِيَةَ
أَزْوَاجٍ مِّنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَمِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ﴾ (انعام 143) (مثال
هشتم) كلمه ی (الْمَعْزِ) با سكون
عين و نه كسره ی آن خوانده می شود.
9. در آیه ی: ﴿قُلْ إِنَّنِي
هَدَانِي رَبِّي إِلَى صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ دِيناً قِيَماً مِّلَّةَ إِبْرَاهِيمَ
حَنِيفاً وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴾ (انعام 161) (مثال نهم) کلمه ی (قِيَماً)
با كسره ی قاف وفتح الياء بدون تشديد.
سوره ی اعراف
10. كلمه ی (مَذْؤُوماً)
در آیه ی: ﴿قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْؤُوماً مَّدْحُوراً﴾
(اعراف 18) (مثال دهم) را بعضی به صورت
"مَذْمُومًا" و با ميم می خوانند. اما كلمه ی (مذموما) در سوره ی اسراء در
دو مورد بکار رفته است؛ در آيات (18) و(22).
11. در آیه ی: ﴿تَتَّخِذُونَ
مِن سُهُولِهَا قُصُوراً وَتَنْحِتُونَ الْجِبَالَ بُيُوتاً﴾ (اعراف
74) (مثال یازدهم) برخی (من) را به قبل از كلمه
ی (الْجِبَالَ) افزوده و چنین می خوانند "وتنحتون
من الجبال بيوتا". اما كلمه ی (من) در این آيه ی سوره ی اعراف نیامده، بلکه در آيه ی 82 سوره ی حجر، آيه ی 68 سوره ی نحل و
آيه ی 149 سوره ی شعراء ذکر گردیده است.
12. در آیه ی: ﴿وَالَّذِينَ يُمَسَّكُونَ بِالْكِتَابِ
وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ إِنَّا لاَ نُضِيعُ أَجْرَ الْمُصْلِحِينَ﴾ (اعراف
170) (مثال دوازدهم) كلمه ی (يُمَسَّكُونَ) با ضمه ی ياء و فتحه ی ميم و كسره و تشديد
سين خوانده می شود.
13. بعضی مردم واو یا عين كلمه ی (دَّعَوَا) در آیه ی: ﴿فَلَمَّا
أَثْقَلَت دَّعَوَا اللّهَ رَبَّهُمَا لَئِنْ آتَيْتَنَا صَالِحاً لَّنَكُونَنَّ مِنَ
الشَّاكِرِينَ﴾ (اعراف 189) (مثال سیزدهم)
را با ضمه می خوانند، درست آن است که هر دو حرف مفتوح می باشند.
به کسره ی کاف (مَالِکِ) و ضمه ی
دال (نَعبُدُ) توجه فرمایید
