حروف آن: تمام
حروف الفبا، به جز ميم و باء.
هرگاه بعد از ميم ساكن یکی از حروف الفبا،
غیر از ميم و باء بیاید، لازم است اظهار گردد.
اظهار در حضور حروفی مانند فاء (ف) و واو (و)
به خاطر نزدیکی مخرج این حروف (دو لبی) با آن شدید
تر خواهد بود. این موضوع برای آن است که حروف از هم تشخیص داده
شده و در تلفظ حرف اظهار شده (ميم) عدم وضوح بوجود نیاید.
مثال ها:
﴿أَلَمْ يَجْعَلْ
كَيْدَهُمْ فِـي
تَضْلِيلٍ﴾ ( فيل 2) (مثال اول)
﴿لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِيَ دِينِ﴾
( كافرون 6) (مثال دوم)
﴿إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِـوَجْهِ اللَّهِ لَا
نُرِيدُ مِنكُمْ جَـزَاء وَلَا شُكُوراً﴾ (انسان 9) (مثال سوم)
﴿الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ
الْعَالَمِينَ﴾ (فاتحة 2) (مثال
چهارم)
﴿وَإِذَا خَلَوْاْ
إِلَى شَيَاطِينِهِمْ قَـالُواْ إِنَّا مَعَكْمْ إِنَّمَا نَحْنُ مُسْتَهْزِئُونَ﴾ (بقره
14) (مثال پنجم)
﴿ اللّهُ يَسْتَهْزِئُ
بِهِمْ وَيَمُدُّهُمْ فِـي طُغْيَانِهِمْ يَـعْمَهُونَ﴾
(بقره 15) (مثال ششم)
﴿خَتَمَ اللّهُ عَلَى
قُلُوبِهمْ وَعَلَى
سَمْعِهِمْ وَعَلَى أَبْصَارِهِمْ غِشَاوَةٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ عظِيمٌ﴾
(بقره 7) (مثال هفتم)
﴿مُهْطِعِينَ مُقْنِعِي
رُءُوسِهِمْ لاَ
يَرْتَدُّ إِلَيْهِمْ طَرْفُهُمْ وَأَفْئِدَتُهُمْ هَوَاء﴾ (ابراهيم 43) (مثال هشتم)
﴿خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَـرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ كَانُوا
يُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ﴾ (قلم 43) (مثال نهم)
﴿وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَاباً طَهُوراً﴾
(انسان 21) (مثال دهم)
﴿نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا
أَمْثَـالَهُمْ تَـبْدِيلاً﴾
(انسان 28) (مثال یازدهم)
نمایش اخفاء در
نگارش قرآن کریم:
در چاپ قرآن جایی که اظهار ميم ساكن جود دارد
را با قرار دادن سر حرف ح کوچک نشان می دهند، مانند:
