|
|
§ خداوند متعال
می فرماید: ﴿ إِنَّ
هَـذَا الْقُرْآنَ يِهْدِي
لِلَّتِي هِيَ أَقْوَمُ وَيُبَشِّرُ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ لصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً كَبِيراً
﴾ {اسراء
9} معنی: (قطعا اين قرآن به [آيينى] كه خود پايدارتر است
راه مىنمايد و به آن مؤمنانى كه كارهاى شايسته مىكنند مژده مىدهد كه پاداشى
بزرگ برايشان خواهد بود.)
§ همچنین می فرماید: ﴿وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ
لِّلْمُؤْمِنِينَ وَلاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إَلاَّ خَسَاراً﴾ {اسراء 82} معنی آیه: (و ما
آنچه را براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است از قرآن نازل مىكنيم و[لى] ستمگران را جز زيان نمىافزايد.)
§ خداوند سبحانه و تعالی می فرماید: ﴿
إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا
الصَّلَاةَ وَأَنفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلَانِيَةً يَرْجُونَ
تِجَارَةً لَّن تَبُورَ﴾ {فاطر 29} معنی آیه: (در حقيقت كسانى كه كتاب خدا را مىخوانند و نماز برپا
مىدارند و از آنچه بديشان روزى دادهايم نهان و آشكارا انفاق مىكنند اميد به
تجارتى بستهاند كه هرگز زوال نمىپذيرد.)
§ از ابواُمامه رضي اللَّه عنه نقل شده که می گوید: شنیدم که رسول
خدا صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم می فرماید: « اقْرَؤُا
القُرْآنَ فإِنَّهُ يَأْتي يَوْم القيامةِ شَفِيعاً لأصْحابِهِ » یعنی:
(قرآن را قرائت کنید که روز قیامت چون واسطه ای برای یارانش خواهد آمد.) روایت
مسلم.
§ نواس بن سمعان رضي اللَّه عنه می گوید: شنیدم که پیامبر خدا رسول
اللَّهِ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ وسَلَّم می فرماید:
«يُؤْتى يوْمَ القِيامةِ بالْقُرْآنِ وَأَهْلِهِ الذِين كانُوا يعْمَلُونَ بِهِ في
الدُّنيَا تَقدُمهُ سورة البقَرَةِ وَآل عِمرَانَ ، تحَاجَّانِ عَنْ صاحِبِهِمَا »
روایت مسلم. یعنی: (روز قیامت قرآن و اهل آن از میان کسانی که بدان در دنیا عمل می
نمودند آورده می شود، در پیشاپیش آن سوره های بقره و آل عمران خواهد بود، و از
یاران خویش دفاع می کنند.)
§ عثمان بن عفان رضي اللَّه عنه: پیامبر خدا اللَّه صلى الله عليه
وسلم بیان فرمودند: « خَيركُم مَنْ تَعَلَّمَ القُرْآنَ
وَعلَّمهُ» روایت بخاري، یعنی: (بهترین شما کسی است که قرآن را آموخته و
بیاموزد).
§ عایشة رضي اللَّه عنها: رسول خدا صلّى الله عَلَيْه وسَلَّم
فرموده است: « الَّذِي يَقرَأُ القُرْآنَ وَهُو ماهِرٌ
بِهِ معَ السَّفَرةِ الكرَامِ البررَةِ ، والذي يقرَأُ القُرْآنَ ويتَتَعْتَعُ
فِيهِ وَهُو عليهِ شَاقٌّ له أجْران » متفقٌ عليه، یعنی: (کسی که قرآن را
می خواند در آن مهارت دارد به همراه فرشتگان گرامى
و نيكو (الکرام البررة) خواهد بود، و آن که قرآن را خوانده و در آن دچار مشکل بوده
و زحمت می کشد، دو پاداش دارد).
§ ابوموسى اشعري رضي اللَّه عنه: پیامبر صلّى اللهُ عَلَيْه وسلَّم
فرموده است: « مثَلُ المؤمنِ الَّذِي يقْرَأُ القرآنَ
مثلُ الأُتْرُجَّةِ : ريحهَا طَيِّبٌ وطَعمُهَا حلْوٌ ، ومثَلُ المؤمنِ الَّذي لا
يَقْرَأُ القُرْآنَ كَمثَلِ التَّمرةِ : لا رِيح لهَا وطعْمُهَا حلْوٌ ، ومثَلُ
المُنَافِق الذي يَقْرَأُ القرْآنَ كَمثَلِ الرِّيحانَةِ : رِيحها طَيّبٌ
وطَعْمُهَا مرُّ ، ومَثَلُ المُنَافِقِ الذي لا يَقْرَأُ القرآنَ كَمَثلِ
الحَنْظَلَةِ : لَيْسَ لَها رِيحٌ وَطَعمُهَا مُرٌّ » متفقٌ عليه، یعنی:
(مثال مؤمنی که قرآن می خواند همچون ترنج است که بویش خوش و طعمش شیرین است، مثال
مؤمنی که قرآن نمی خواند چون خرماست که بویی ندارد و طعمش شیرین است، و مثال
منافقی که قرآن می خواند چون ریحانه است: بویش نیکو و طعمش تلخ باشد و مثال منافقی
که قرآن نخواند چون حنظله است: بویی ندارد و طعمش تلخ است).
§ عمر بن خطاب رضي اللَّه عنه: رسول خدا صلّى الله عَلَيْه وسَلَّم
فرمودند: « إِنَّ اللَّه يرفَعُ بِهذَا الكتاب أَقواماً
ويضَعُ بِهِ آخَرين » روایت مسلم، یعنی: (همانا خداوند بواسطه ی این کتاب
کسانی را بلندمرتبه گردانیده و دیگرانی را فرومی کشاند).
§ ابن عمر رضي اللَّه عنهما از پیامبر صلى الله عليه وسلم نقل می
کند که فرموده اند: « لا حَسَدَ إلاُّ في اثنَتَيْن :
رجُلٌ آتَاهُ اللَّه القُرآنَ ، فهوَ يقومُ بِهِ آناءَ اللَّيلِ وآنَاءَ
النَّهَارِ ، وَرجُلٌ آتَاهُ اللَّه مالا ، فهُو يُنْفِقهُ آنَاءَ اللَّيْلِ
وَآنَاءَ النهارِ » متفقٌ عليه، یعنی: (حسد جز برای دو فرد [جایز] نیست:
مردی که خداوند او را [نعمت] قرآن داده و او آن را شب و روز می خواند، و مردی که
خداوند ثروتش داده و او شب و روز از آن می بخشد).
« والآناءُ »
: اوقات.
§ براء بن عازب رضي اللَّه عنهما: كَانَ
رَجلٌ يَقْرَأُ سورةَ الكَهْفِ ، وَعِنْدَه فَرسٌ مَربوطٌ بِشَطَنَيْنِ
فَتَغَشَّته سَحَابَةٌ فَجَعَلَت تَدنو ، وجعلَ فَرسُه ينْفِر مِنها . فَلَمَّا أَصبح أَتَى النَّبِيَّ صَلّى اللهُ عَلَيْهِ
وسَلَّم . فَذَكَرَ له ذلكَ فقال : « تِلكَ
السَّكِينَةُ تَنَزَّلتْ للقُرآنِ » متفقٌ عليه، یعنی: (مردی سوره ی کهف می
خواند، اسب هایی نزد وی بودند که با دو ریسمان بسته شده بودند، ابری او را پوشانید
و همچنان پایین می آمد، اسب هایش از آن رمیدند. صبح که شد نزد پیامبر صلی الله
علیه و سلم رفته و قضیه را برایش تعریف کرد. ایشان فرمودند: «آن سکینه بود که به
خاطر قرآن فرودآمده بود»).
« الشَّطَنُ » با فتحه ی شين معجمه و طاء مهمله:
ریسمان.
§ ابن مسعود رضي اللَّه عنه: رسول خدا صلّى الله عليه وسلم می فرماید: «منْ قرأَ حرْفاً مِنْ كتاب اللَّهِ فلَهُ حسنَةٌ
، والحسنَةُ بِعشرِ أَمثَالِهَا لا أَقول: الم حَرفٌ ، وَلكِن: أَلِفٌ حرْفٌ،
ولامٌ حرْفٌ ، ومِيَمٌ حرْفٌ » روایت ترمذي و گفته: حديث حسن صحيح است.
معنی حدیث: (هرکس حرفی از کتاب خدای را بخواند او را یک نیکی است، و هر نیکی را ده
برابر آن پاداش می رسد، نمی گویم "الم" یک حرف است، بلکه: الف حرفی، لام
حرفی و میم یک حرف است).
§ ابن عباس رضي اللَّه عنهما: پیامبر صلى الله عليه وسلم فرمودند: «إنَّ الَّذي لَيس في جَوْفِهِ شَيْءٌ مِنَ القُرآنِ كالبيتِ
الخَرِبِ » روایت ترمذي: حديث حسن صحيح. معنی حدیث: (کسی که در درونش چیزی
از قرآن نباشد، چون خانه ای خرابه است).
§ عبداللَّه بن عمرو بن عاص رضي اللَّه عنهما: پیامبر صلّى الله
عليه وسلم فرمودند: « يُقَالُ لِصاحبِ الْقُرَآنِ : اقْرأْ وَارْتَقِ وَرَتِّلْ كَما كُنْتَ تُرَتِّلُ في
الدُّنْيَا ، فَإنَّ منْزِلَتَكَ عِنْد آخِرِ آيةٍ تَقْرَؤُهَا » روایت
ابوداود و ترمذي: حديث حسن صحيح. یعنی: (به همنشین قرآن می گویند: بخوان و بالا شو
و چنان تلاوت نما که در دنیا تلاوت می کردی، چرا که جایگاه تو جایی است که آخرین
آیه را خوانده باشی).
(احاديث مأخوذ از كتاب
رياض الصالحين، كتاب فضائل، بخش فضیلت قرائت قرآن می باشند.)