اسلام، قرآن و تفسیر

فضایل سوره آل عمران

1- حديث النواس بن سمعان «يُؤْتَى بِالْقُرْآنِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَأَهْلِهِ الَّذِينَ كَانُوا يَعْمَلُونَ بِهِ تَقْدُمُهُ سُورَةُ الْبَقَرَةِ وَآلُ عِمْرَانَ».

حدیث گذشته نواس بن سمعان رضی الله عنه که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «روز قیامت، قرآن و اهل قرآن [همان کسانی را که در دنیا به آن عمل می‌کردند] را می‌آورند در حالی که پیشاپیش قرآن سوره های بقره و آل عمران قرار دارند»[1].

2- حديث أبي أمامة رضی الله عنه «اقْرَءُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ يَأْتِى يَوْمَ الْقِيَامَةِ شَفِيعًا لأَصلی الله علیه وسلمحَابِهِ اقْرَءُوا الزَّهْرَاوَيْنِ الْبَقَرَةَ وَسُورَةَ آلِ عِمْرَانَ فَإِنَّهُمَا تَأْتِيَانِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ كَأَنَّهُمَا غَمَامَتَانِ أَوْ كَأَنَّهُمَا غَيَايَتَانِ أَوْ كَأَنَّهُمَا فِرْقَانِ مِنْ طَيْرٍ صلی الله علیه وسلموَافَّ تُحَاجَّانِ عَنْ أَصلی الله علیه وسلمحَابِهِمَا».

حدیث ابوامامه که در آن رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «قرآن بخوانید؛ زیرا قرآن روز قیامت برای صاحبانش، شفاعت می‌کند. دو سوره نورانی بقره و آل عمران را بخوانید؛ زیرا آن دو، روز قیامت به شکل دو ابر یا دو سایبان یا دو گروه پرنده که بال گشوده اند، می‌آیند و از صاحبانشان، دفاع می کنند»[2].

3- حديث أبي أمامة رضی الله عنه «اسْمُ اللَّهِ الأَعْظَمُ الَّذِى إِذَا دُعِىَ بِهِ أَجَابَ فِى سُوَرٍ ثَلاَثٍ الْبَقَرَةِ وَآلِ عِمْرَانَ وَطَهَ».

حدیث دیگر ابوامامه رضی الله عنه که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «اسم اعظم الهی که هرگاه با آن فراخوانده شود، اجابت می‌کند در سوره بقره، آل عمران وطه وجود دارد»[3].

فضیلت آیات اولیه آل عمران

1- عَنْ أَسْمَاءَ بنتِ يَزِيدَ، قَالَتْ: قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم: «اسْمُ اللَّهِ الأَعْظَمُ فِي هَاتَيْنِ الآيَتَيْنِ: (وَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ ﴾[البقرة: 163] وفاتحة آل عمران (الم (1) اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ (2)).

اسماء دختر یزید بن سکن انصاری رضی الله عنه می‌گوید: رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «اسم اعظم الهی در دو آیه ﴿ö وَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ) [بقره: 163]. و آیات اولیه سوره آل عمران(الم (1) اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ (2))وجود دارد»[4].

فضیلت آیات پایانی سوره آل عمران

1- عن عائشة رضی الله عنها أنها سئلت عن أعجب شيئ رأته من رسول الله صلی الله علیه وسلم فسكتت ثم قالت: لما كان ليلة من الليالي قال: «يا عائشة ذريني أتعبد الليلة لربي» قلت: والله إني لأحب قربك وأحب ما سرك قالت: فقام فتطهر ثم قام يصلي قالت: فلم يزل يبكي حتى بل حجره قالت: ثم بكى فلم يزل يبكي حتى بل لحيته قالت: ثم بكى فلم يزل يبكي حتى بل الأرض فجاء بلال يؤذنه بالصلاة فلما رآه يبكي قال: يا رسول الله لم تبكي وقد غفر الله لك ما تقدم وما تأخر؟ قال: «أفلا أكون عبدا شكورا لقد أنزلت علي الليلة آية ويل لمن قرأها ولم يتفكر فيها (إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ (190)﴾».

از عایشه رضی الله عنها روایت است که از ایشان در مورد شگفت انگیزترین چیزی که از رسول الله صلی الله علیه وسلم مشاهده نموده است، پرسیدند. او اندکی، سکوت نمود؛ سپس گفت: یکی از شب ها، رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: «ای عایشه! امشب مرا بگذار که به عبادت پروردگارم بپردازم». عایشه رضی الله عنها می‌گوید: من گفتم: به خدا سوگند که من در کنار شما بودن را دوست دارم؛ همچنین آنچه را که باعث خوشحالی شما شود هم دوست دارم. به هر حال، آن حضرت صلی الله علیه وسلم برخواست و وضو ساخت و به نماز ایستاد و آن قدر گریه نمود که پیراهنش خیس شد. همچنین در حالت نشسته به اندازه ای گریه نمود که ریشش خیس شد. بعد از آن، آن قدر گریه نمود که زمین خیس شد. آن گاه بلال آمد و وقت نماز اعلام نمود. و چون دید رسول الله صلی الله علیه وسلم گریه می‌نماید، گفت: ای رسول خدا! شما گریه می کنید در حالی که خداوند گناهان گذشته و آینده شما را مغفرت نموده است؟!! آن حضرت صلی الله علیه وسلم فرمود: «آیا بنده سپاسگزاری نباشم؟ آیه ای بر من نازل شده است؛ وای به حال کسی که آن را بخواند و در آن، تدبر نکند (إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ﴾ [آل عمران: 197] «همانا در آفرینش آسمان ها و زمین و آمد و شد شب وروز، نشانه هایی برای صلی الله علیه وسلماحبان خرد است»[5].

2- عن ابن عباس رضی الله عنه أَنَّهُ بَاتَ عِنْدَ مَيْمُونَةَ رضی الله عنها فَنَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم حَتَّى انْتَصف اللَّيْلُ، أَوْ قَبْلَهُ بِقَلِيلٍ، ثُمَّ اسْتَيْقَظَ رَسُولُ اللَّهِ صلی الله علیه وسلم فَجَعَلَ يَمْسَحُ النَّوْمَ عَنْ وَجْهِهِ بِيَدَيْهِ، فَخَرجَ فَنَظَرَ فِي السَّماءِ ثُمَّ تَلاَ الْعَشْرَ الآيَاتِ الْخَوَاتِمَ مِنْ سُورَةِ آلِ عِمْرَانَ، ثُمَّ قَامَ إِلَى شَنَّةٍ مُعَلَّقَةٍ فَتَوَضَّأَ مِنْهَا، فَأَحْسَنَ وُضُوءَهُ، ثُمَّ قَامَ يُصلِّى».

از ابن عباس رضی الله عنه روایت است که ایشان، شبی در خانه خاله اش؛ میمونه؛ همسر گرامی نبی اکرم صلی الله علیه وسلم خوابید. آن حضرت صلی الله علیه وسلم نیز خوابید ولی پس از سپری شدن نصف شب یا کمتر از آن، بیدار شد و با کشیدن دست ها بر چهره خویش، خواب را از خود، دور کرد و ده آیه اخیر سوره آل عمران را تلاوت نمود و بعد به سوی مشک آبی که آویزان بود، رفت و خوب و کامل وضو گرفت و به نماز ایستاد»[6].

IslamQT.Com

اسلام-قرآن و تفسیر

============

ترجمه:عبدالقادر ترشابی

برگرفته شده از کتاب :فضایل  صحیح  آیات و سوره‌های قرآن کریم

نویسنده: فخرالدین بن زبیر بن علی محسنی