|
فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخَافُ وَعِيد
الحمد لله رب العالمين والصلاة والسلام على أشرف خلق الله النبي محمد صلى الله عليه وآله وسلم
ثم أما بعد:
رسول الله صلی الله علیه و سلم می فرمایند: (دو چیز را برای شما به جا گذاشته ام که اگر پایبند آن باشید هر گز گمراه نخواهی شد که آن دو عبارتند از: قرآن و سنت). و با توجه به گذشت سریع زمان و نزدیک شدنمان به روز قیامت همان روزی که الله عزوجل درباره آن می فرماید: (روزی که مال و فرزندان سودی ندارد* مگر آنکه با قلب سالم به سوی الله آمده باشد)[2]. بر ما واجب است که در این لحظات زندگی که بین کسوف و خسوف (ماه گرفتگی و خورشید گرفتگی) و قتل و خون ریزی ها قرار داریم به کتاب الله و سنت رسولش برگردیم. یکی از علمای سلف می فرماید: اگر می خواهی الله با تو سخن بگوید پس قرآن بخوان، و اگر می خواهی تو با الله سخن بگویی پس دعا کن، و اگر می خواهی با یکدیگر گفت و گو کنید پس نماز بخوان.
بنابر این شایسته است که به قرآن گوش فرا دهیم و به دستوارت آن عمل کنیم زیرا قرآن ما را راهنمایی می کند تا از عذاب دردناک نجات یابیم چنان که می فرماید: (ای پیامبر بندگانم را خبر ده که يقيناً من آمرزنده ی مهربانم. و همچنین بدانید که عذاب من همان عذاب دردناک است) [3]. و اوست که می فرماید: (در اين سخن برای صاحبدلان يا آنان که با حضور گوش فرا می دارند ، اندرزی است) [4]. و در آیه دیگر می فرماید: (فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَن يَخَافُ وَعِيدِ)[5]. ترجمه: پس هر که را، از وعده عذاب من می ترسد به قرآن اندرز ده.
و بدانید که الله عزوجل دائما بنده اش را در کتابش یاد می کند و می فرماید ما انسان را بیهوده و عبث خلق نکرده ایم: (لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لَاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ كُنَّا فَاعِلِينَ )[6].ترجمه: (اگر اراده ما بازی گرفتن بود از نزد خود گرفته بوديم اگر بازيگر بوديم).
پس ای خواننده گرامی دقت و تأمل کن به این حدیث که ام سلمه رضی الله عنها روایت می کند: (شنیدم رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: زمانی که گناهان در بین امت من انتشار یافت الله عزوجل تمام آنان را عذاب خواهند داد. من گفتم: ای رسول الله مگر در میان آن گناهکاران، صالحان نیستند؟ فرمودند: بله. گفتم: پس با آنان چه می کند؟ فرمودند: آنان نیز به همان عذاب گرفتار خواهند شد، سپس عاقبتش با بخشش و رضایت از طرف پروردگار خاتمه می یابد).
و از ابی هریره رضی الله عنه روایت شده که رسول الله صلی الله علیه و سلم فرمودند: (قيامت برپا نمی شود تا اینکه علم از میان خواهد رفت، و زلزله زیاد خواهد شد، و فتنه آشکار خواهد شد و هرج و مرج که همان قتل و کشتار است نیز زیاد خواهد شد و مال و ثروت به اندازه ای افزون خواهد گشت که دیگر کسی به پول نیازی نخواهد داشت).
و امروزه شاهد برخی از این نشانه ها هستیم از جمله خرید و فروش خمر که به صورت رسمی در کشورهای اسلامی و قتل و کشتار و ربا در بین این امت انتشار یافته است. و لذا باید در این آیه کمی تدبر کنیم که می فرماید: (فساد و تباهی به خاطر کارهايی که مردم انجام داده اند پديدار گشته است تا پروردگار سزای برخی از آنچه را که کرده اند به آنان بچشاند، شايد آنان باز گردند)[9]. و در آیه دیگر می فرماید: (اگر شما را مصيبتی رسد ، به خاطر کارهايی است که می کنيد و الله بسياری از گناهان را عفو می کند)[10].
ببینید الله عزوجل در پاسخ به کسانی که از ربا خواری دست نمی کشند چه می فرماید: (فَإِن لَّمْ تَفْعَلُوا فَأْذَنُوا بِحَرْبٍ مِّنَ اللَّهِ وَرَسُولِهِ ۖ وَإِن تُبْتُمْ فَلَكُمْ رُءُوسُ أَمْوَالِكُمْ لَا تَظْلِمُونَ وَلَا تُظْلَمُونَ)[11]. ترجمه: پس اگر چنین نکرديد، يقين داشته باشيد که الله و رسولش با شما جنگ خواهند کرد. و اگر توبه کرديد اصل سرمايه هايتان از آن شماست، نه ستم می کنيد و نه بر شما ستم وارد می شود.
باید از خود بپرسیم: آیا ما توانایی و طاقت این جنگ را داریم؟! با اینکه جواب را خوب می دانیم اما باز هم با گناهان و اعمال پلید با پروردگار مبارزه می کنیم اما بشنوید که پروردگار درباره جنگ با او چه می فرماید: (قُلْ هُوَ الْقَادِرُ عَلَىٰ أَن يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذَابًا مِّن فَوْقِكُمْ أَوْ مِن تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ أَوْ يَلْبِسَكُمْ شِيَعًا وَيُذِيقَ بَعْضَكُم بَأْسَ بَعْضٍ ۗ انظُرْ كَيْفَ نُصَرِّفُ الْآيَاتِ لَعَلَّهُمْ يَفْقَهُونَ)[12]. ترجمه: بگو: او قادر بر آن هست که از فراز سرتان يا از زير پاهايتان عذابی برشما بفرستد يا شما را گروه گروه در هم افکند و خشم و کينه گروهی را به گروه ديگر بچشاند بنگر که آيات را چگونه گوناگون بيان می کنيم شاید که بفهمند. و در آیه دیگر می فرماید: (أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لَا يَشْعُرُونَ)[13]. ترجمه: آيا کسانی که بد انديشی و توطئه کردند از این ايمن هستند که الله همه آنها را در زمين فرو برد، و يا عذاب الهی از جايی که نمی دانند، به سراغشان بيايد ؟!.
و به یاد آوردید قوم هایی که چنین عذاب هایی بر آنان نازل شده و از زمان های بسیار دوری نیستند چنان که الله تعالی می فرماید: (وَكَمْ أَهْلَكْنَا مِن قَرْيَةٍ بَطِرَتْ مَعِيشَتَهَا ۖ فَتِلْكَ مَسَاكِنُهُمْ لَمْ تُسْكَن مِّن بَعْدِهِمْ إِلَّا قَلِيلًا ۖ وَكُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِينَ)[14]. ترجمه: و چه بسيار شهرها را نابود ساختيم كه اهالی آنها در زندگی خود مست و مغرور شده و سركشی كرده بودند. اين خانه های ايشان است كه بعد از آنان جز مدت اندكی مورد سكونت قرار نگرفته است و ما خودمان مالك و صاحب دیار آنان شديم.
با وجود اینکه بسیار قدرتمند بودند اما در مقابل قدرت پروردگار دوام نیاوردند چنان که می فرماید: (وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعْجِزَهُ مِن شَيْءٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَلِيمًا قَدِيرًا)[15]. ترجمه: هيچ چيز در آسمانها و زمين نيست که الله را ناتوان سازد زيرا او دانا و تواناست.
اما در اینجا سؤالی به ذهن می رسد اینکه: آیا کسی می تواند در هنگام نزول عذاب از طرف الله عزوجل در امان باشد؟
کدام یک از ما می تواند در امان باشد؟ در این آیه تفکر کنید: (أَأَمِنتُم مَّن فِي السَّمَاءِ أَن يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ فَإِذَا هِيَ تَمُورُ)[16]. ترجمه: آيا خود را از کسی که در آسمان است در امان می دانيد که فرمان دهد زمين شما را فرو برد پس آن (زمین) ناگهان به لرزش در آيد؟.
شایسته است همیشه با احتیاط زندگی کنیم به خصوص در این زمان که فسادهای بسیاری در جامعه انتشار یافته که تمام آن ها دلیل بر نزدیک بودن عذاب پروردگار است مگر اینکه خودش بر ما رحم کند زیرا اوست که می فرماید: (وَإِذَا أَرَدْنَا أَن نُّهْلِكَ قَرْيَةً أَمَرْنَا مُتْرَفِيهَا فَفَسَقُوا فِيهَا فَحَقَّ عَلَيْهَا الْقَوْلُ فَدَمَّرْنَاهَا تَدْمِيرًا)[17]. ترجمه: و زمانی بخواهيم مردمان شهری را هلاک کنيم خوشگذرانان و سرکشان آن شهر را وا می داريم تا در آن به فسق و فجور بپردازند، پس فرمان عذاب بر آن شهر محقق می شود و سخت آن شهر را نابود سازيم.
و در آخر باید به این آیه برگردیم که الله تعالی می فرماید: (وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا)[18]. ترجمه: و ما معجزات را جز برای ترسانيدن نمی فرستيم.
بدین ترتیب تمام این نشانه هایی که پروردگار می فرستد برای تذکر است تا بترسیم سپس توبه کنیم و به سوی او برگردیم تا از عذابش نجات یابیم.
لذا بر ما واجب است که از غفلت بیدار شویم و به سوی الله عزوجل بر گردیم و به نصیحت های او گوش فرا دهیم زیرا که او بهترین نصیحت کننده است. و همواره این آیه را بگوییم: (لَّا إِلَٰهَ إِلَّا أَنتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنتُ مِنَ الظَّالِمِينَ).
منبع: www.tafsir.net
مترجم: ام محمد.
|
