• فضیلت خواندن قرآن

    بسم الله الرحمن الرحیم

    فضیلت خواندن قرآن

     

    {الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَنْزَلَ عَلَى عَبْدِهِ الْكِتَابَ وَلَمْ يَجْعَلْ لَهُ عِوَجَا . قَيِّماً لِيُنْذِرَ بَأْساً شديداً مِنْ لَدُنْهُ وَيُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْراً حَسَناً . مَاكِثِينَ فِيهِ أَبَداً . وَيُنْذِرَ الَّذِينَ قَالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً. مَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ وَلاَ لِآبَائِهِمْ كَبُرَتْ كَلِمَةً تَخْرُجُ مِنْ أَفْوَاهِهِمْ إِنْ يَقُولُونَ إِلاَ كَذِباً}[1] ترجمه: ستايش خداوندی را سزاست که کتاب را به بنده اش فرو فرستاده و در آن هيچ گونه کژی و انحرافی قرار نداده است. [کتابی] که مستقيم و پابرجاست تا [مردمان را] از عذاب سخت خود بترساند، و مؤمنانی را که کارهای شايسته می کنند بشارت دهد به اينکه پاداش خوبی دارند. جاودانه در آن خواهند ماند. و بترساند کسانی را که گفتند: «خداوند فرزندی برگرفته است. نه ايشان و نه پدرانشنا از آن هيچ گونه آگاهی ندارند، سخنی که از زبانشان بر می آيد که بسیار گران است، آنان جز دروغ نمی گويند.

    و شهادت می دهم که هیچ خدایی جز الله یگانه نیست، شریکی ندارد و از تمام چیزها آگاه است. و همه چیز را حساب شده آفریده است. و شهادت می دهم که محمد صلی الله علیه وسلم بنده و فرستاده ی اوست. سلام و درود الله بر وی و اصحابش و تابعینش باد، سلام و درودی نیکو.

    اما بعد:

    ای مسلمانان تقوای الله را پیشه کنید و قرآن را بسیار تلاوت نمایید. خواندن قرآن از اجر بسیار زیادی برخوردار است. زیرا خواندن یک حرف از قرآن، ده اجر و ثواب دارد. و احادیث زیادی از رسول الله صلی الله علیه وسلم در مورد فضل خواندن قرآن به صورت عام و فضل خواندن برخی از سوره ها به صورت خاص وارد شده است. از جمله:

    در حدیثی آمده که جبرئیل علیه السلام به رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: "أبشر بنورين أوتيتهما لم يؤتهما نبي قبلك؛ فاتحة الكتاب، وخواتيم سورة البقرة، لم تقرأ حرفاً منها إلا أوتيته"[2] ترجمه: تو را به دو نور مژده می دهم که به تو عنایت شده اند و به هیچ پیامبری قبل از تو عنایت نشده اند؛ آن ها سوره ی فاتحه و آیات پایانی سوره ی بقره هستند؛ هر قسمت از آن ها را بخوانی، سؤالت اجابت می شود.

    و رسول الله صلی الله علیه وسلم می فرماید: "البيت الذي تقرأ فيه البقرة لا يدخله الشيطان"[3] ترجمه: خانه ای که در آن سوره ی بقره خوانده می شود، شیطان وارد آن نمی شود.

    و همچنین اُسَید به حُضَیر رضی الله عنه می گوید[4]: او در یکی از شب ها در محل خشک کردن خرماهایش، قرآن تلاوت می کرد؛ ناگهان، اسبش شروع به دست و پا زدن کرد. اسید به خواندنش ادامه داد، باز هم اسب دست و پا زد. بار دیگر اسید شروع به خواندن نمود. باز هم اسب دست و پا زد. اسید می گوید: سرانجام، ترسیدم که اسب فرزندم؛ یحیی؛ را زیر دست و پا بگیرد. لذا برخاستم و بسوی اسب رفتم. ناگهان، بالای سرم چیزی مانند سایبان دیدم که اشیایی مانند چراغ در آن وجود داشت و به اندازه ای در فضا بالا رفت که دیگر آنرا ندیدم.

    صبح روز بعد نزد رسول الله رفتم و آن را برای وی بیان کردم.... رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: {تلك الملائكة دنت لصوتك، ولو قرأت لأصبحت ينظر الناس إليها لا تتوارى فيهم} ترجمه: آنان فرشتگان بودند که به خواندنت گوش می دادند. و اگر تو به خواندنت ادامه می دادی، آن ها تا صبح، آنجا می ماندند بدون اینکه از نظر مردم، پنهان بمانند.

    و همچنین رسول الله صلی الله علیه وسلم خبر می دهد که سوره ی بقره و آل عمران، صاحبانشان را در روز قیامت زیر سایه قرار می دهند[5]. و از وی دفاع می کنند.

    ذکر شده است که سوره ی انعام در مکه بر پیامبر صلی الله علیه وسلم نازل می شد و همراه آن، هفتاد هزار فرشته نازل گردید که صدای اضطراب تسبیح گفتنشان زمین را به لرزه انداخته بودد. و رسول الله صلی الله علیه وسلم "سبحان الله العظیم" می گفت[6].

    رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: "إن سورة من القرآن ثلاثين آية شفعت لصاحبها حتى غفر له تبارك الذي بيده الملك"[7] ترجمه: سوره ای در قرآن که سی آیه دارد، برای صاحبش – کسی که آن را تلاوت کند – آن قدر شفاعت می کند که وی بخشیده می شود. آن سوره تبارک الذی بیده الملک – سوره ی ملک – است.

    و همچنین فرموده اند: "سورة تبارك هي المانعة من عذاب القبر"[8] ترجمه: خواندن سوره ی تبارک مانع عذاب قبر می شود.

    و ثابت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: "إن قل هو الله أحد تعدل ثلث القرآن" ترجمه: (خواندن سوره ی قل هو الله احد، معادل خواندن یک سوم قرآن است.) مردی گفت: من این سوره را دوست دارم. رسول الله فرمود: "حبك إياها أدخلك الجنة" (دوست داشتنش تو را وارد بهشت می کند). مردی دیگر گفت: "إنها صفة الرحمن، وأنا أحب أن أقرأها" (در آن صفات الله ذکر شده است، و دوست دارم آن را بخوانم). رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: "أخبروه أن الله يحبه" یعنی: به او بگویید: الله نیز وی را دوست دارد[9].

    و همچنین رسول الله صلی الله علیه وسلم فرمود: "ألم تر أيات أنزلت الليلة لم ير مثلهن قط؟ {قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ}  و {قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ}"[10] ترجمه: آیا نمی دانید که که دیشب آیاتی نازل شده است که مثل آن ها دیده نشده است؟؛ آن ها سوره های فلق و ناس هستند.

    پس قرآن را با تدبر و تفکر بخوان، تا آن را به خوبی، درک کنی و بفهمی. اگر به آیه ای از آیات رحمت رسیدی، از الله فضل و کرمش را بخواه. و اگر به آیه ای از آیات عذاب رسیدی، از آن به الله تعالی پناه ببر؛ و از او بخواه که تو را از آن عقاب نجات دهد. و اگر به آیه ی سجده رسیدی، در هر زمانی که بودی، سجده کن. زیرا هیچ نهیی در آن وارد نشده است. چرا که آن تابع تلاوت قرآن است. و زمانی که به سجده می روی، الله اکبر بگو، و در سجده "سبحان ربی الله الاعلی" بگو. و زمانی که از سجده بر می خیزی، الله اکبر نگو، و سلام هم نده. زیرا این کار از رسول الله صلی الله علیه وسلم وارد نشده است؛ مگر اینکه شخصی در نماز باشد و به این آیه برسد، پس الله اکبر را هنگام رفتن به سجده و بلند شدن از آن می گوید.

    الله تعالی می فرماید: {إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلاَةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرّاً وَعَلاَنِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ . لِيُوَفِّيَهُمْ أُجُورَهُمْ وَيَزِيدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَكُورٌ}[11] ترجمه: آنان که کتاب الله را می خوانند و نماز می گزارند و از آنچه به آنها داده ايم پنهانی و آشکارا انفاق می کنند، خواستار تجارتی هستند که هرگز زيان نمی کند. تا الله پاداششان را کامل دهد و از فضل خود چيزی بر آن بیفزايد، بی گمان او آمرزنده ی سپاسگزار است.

     

    اللهم بارك لنا في القرآن العظيم، واغفر لنا ولوالدينا وجميع المسلمين.

     

    ترجمه همراه با تصرف

    مترجم: ام احمد

    http://ar.islamway.net

     

     



    [1] کهف:1-5

    [2] روایت مسلم

    [3] راوایت مسلم و احمد

    [4] روایت مسلم

    [5] کسانی که آن دو را تلاوت کند.

    [6] روایت طبرانی در"معجم الاوسط" و روایت هیثمی در "مجمع الزوائد و منبع الفوائد"

    [7] روایت ابی داود، ترمذی، ابن ماجه. و ترمذی آن را حسن صحیح دانسته است.

    [8] روایت حاکم و سندش را صحیح دانسته و ذهبی نیز با وی موافق است.

    [9] روایت بخاری ومسلم

    [10] روايت مسلم

    [11] فاطر:29-30


    بازگشت به ابتدا

    بازگشت به نتايج قبل

     

    چاپ مقاله

     
    » بازدید امروز: 307
    » بازدید دیروز: 1156
    » افراد آنلاین: 16
    » بازدید کل: 55841