اسلام، قرآن و تفسیر

چرا قرآن را حفظ می کنیم؟

حفظ قرآن برنامه ای است، که شکست بدان راه نیست ......چگونه ؟هنگامی که یک مسلمان با اراده قوی تصمیم به حفظ قرآن می گیرد سپس تنبلی و سستی  بر او چیره میشود و حفظ را  ادامه نمی دهد، آن مقداری را که از قرآن حفظ کرده،  بیهوده ضایع نمی شود، بلکه اگر چیزی حفظ نکرده باشد ، باز هم از اجر تلاوت محروم نمانده است . چرا که برای هر حرف ده نیکی به او می رسد .

چرا قرآن را حفظ می کنیم؟

1)       پیروی از پیامبر صلی الله علیه وسلم : زیرا حضرت علیه الصلاة و السلام با جبرئیل علیه السلام و بعضی از اصحاب گرامیش این کار را انجام می دادند.

2)       پیروی از پیشینیان و سلف صالح امّت: زیرا امام ابن عبدالبر فرموده اند: (طلب العلم درجات ورتب لا ينبغي تعديها، ومن تعداها جملة فقد تعدى سبيل السلف رحمهم الله، فأول العلم حفظ كتاب الله عز وجل وتفهمه...):( طلب علم دارای درجات و رتبه هایی است، که نباید از آنها تخطی نمود، و هرکس از تمام آن ضوابط و درجات عدول کند، در واقع از روش سلف در گذشته عدول کرده، و اولین علوم و دانشها حفظ کتاب الله و فهمیدن آن است...)

3)       زیرا حفظ قرآن برای تمام مردم آسان گردانیده شده، و این ربطی به هوش و سنّ و سال ندارد، و بسیاری از مردم با وجود سن زیاد آن را حفظ کرده اند، حتی بسیاری  از غیر عرب زبانها نیز که اصلاً به عربی تکلّم نمی کنند توانسته اند قرآن را حفظ کنند، چه برسد به کودکان!

4)        حفظ قرآن برنامه ای که شکست نمی شناسد ......چگونه ؟هنگامی که یک مسلمان با اراده قوی تصمیم به حفظ قرآن می گیرد سپس تنبلی و سستی  بر او چیره میشود و حفظ را  ادامه نمی دهد ، آن مقداری را که از قرآن حفظ کرده،  بیهوده ضایع نمی شود، بلکه اگر چیزی حفظ نکرده باشد ، باز هم از اجر تلاوت محروم نمانده است . چرا که برای هر حرف ده نیکی به او می رسد .

5)       همانگونه که در حدیث شریف به این فضیلت اشاره شده است ،حاملان قرآن به راستی اهلُ الله و خاصّان درگاه الهی هستند، و همین یک فضیلت برای عظمت آن کافی است.

6)       حامل(حافظ) قرآن لیاقت اکرام و احترام دارد، زیرا در حدیث شریف است که : (إن من إجلال الله تعالى إكرام ذي الشيبة المسلم وحامل القرآن غير الغالي فيه والجافي عنه ... الحديث)(احترام و بزرگ شمردن پیرمرد مسلمان و حافظ قرآنی که از زیاده روی و کوتاهی به دور باشد،  جزو بزرگ داشتن و احترام الله به شمار می رود.) پس آیا کسی هست که  (برای این کار)آستین بالا زند؟

7)       باید در حقیقت به کسانی غبطه خورد که با قرآن و حفظ آن سرو کار دارند، در حدیث شریف آمده است که : (لا حسد إلا في اثنتين: رجل آتاه الله الكتاب وقام به آناء الليل ... الحديث) ( به کسی رشک بردن جایز نیست، مگر بر دو کس: یکی کسی که خداوند به او قرآن عنایت فرموده و او شبانه مشغول تلاوت آن است....)

8)       حفظ و یادگیری قرآن از متاع دنیا بهتر است، زیرا در حدیث است که (أفلا يغدو أحدكم إلى المسجد فيعلم أو يقرأ آيتين من كتاب الله عز وجل خير له من ناقتين، وثلاث خير من ثلاث، وأربع خير من أربع ومن أعدادهن من الإبل) ( آیا کسی از شما نمی خواهد صبح برود و آیه ای از کتاب الله را بخواند یا یاد بگیرد، در حالی که یک آیه از یک شتر ماده و دو آیه از دو شتر ماده و سه آیه از سه شتر و چهار آیه از چهار شتر  و هر تعداد آیه از مساوی آن تعداد شتر بهتر است؟)  این را هم به یاد داشته باشید که در آن زمان شتر بهترین و گرانبهاترین کالا به شمار می آمده است.

9)       حافظ قرآن سزاورترین مردم برای امامت است، در حدیث شریف است که : (يؤم القوم أقرؤهم لكتاب الله) : {باید کسی پیشنمازی مردم را انجام دهد که قاری ترین فرد آنان است(بیش از همه قرآن  ازحفظ دارد)} و این را هم به یاد داشته باشید که نماز ستون دین و دوّمین رکن اسلام است.

10)    حفظ قرآن در دنیا و آخرت مایه ی بلندی و عزّت است: در حدیث آمده است که: (إن الله يرفع بهذا الكتاب أقواماً ويضع به آخرين)(بدون شک خداوند با این کتاب بعضی را عزت خواهد داد و بعضی را ذلیل و خوار خواهد نمود.).

11)    حافظ قرآن (حتی )در قبر هم (بر دیگران) حق تقدّم دارد ، زیرا بعد از غزوه ی احد، در هنگام دفن شهیدان، پیامبر صلی الله علیه وسلم دو مرد را با هم در یک قبر دفن کرده، آنکه قرآن بیشتری از حفظ داشت، را مقدّم می فرمودند.

12)    و در روز قیامت قرآن برای اهل خود و حاملانش شفاعت می کند و شفاعت قرآن بدون تردید  نزد الله تعالی مورد قبول است،زیرا در حدیث شریف آمده: ((اقرأوا القرآن فإنه يأتي يوم القيامة شفيعاً لأصحابه).(قرآن بخوانید زیرا برای یاران خود در روز قیامت شفاعت خواهد فرمود)  پس خوش به حال آنکس که  این کتاب عظیم در آن روز سخت برایش شفاعت کند.

13)    حفظ قرآن وسیله ای برای نجات از آتش است در حدیث آمده است: (لو جعل القرآن في إهاب ثم ألقي في النار ما احترق) ( اگر قرآن در پوستی گذاشته شود و سپس به آتش انداخته شود، نخواهد سوخت) رواه أحمد وغيره حضرت ابو أمامه نیز می فرمایند: (خداوند بدون تردید، قلبی را که در آن قرآن محفوظ باشد، عذاب نمی دهد)   

14)    حفظ قرآن باعث بالا رفتن درجات انسان در بهشت خواهد شد، در حدیث است: (يقال لصاحب القرآن: اقرأ وارقى ورتل كما كنت ترتل في الدنيا، فإن منزلتك عند آخر آية تقرأ بها).( به صاحب قرآن گفته می شود که بخوان و بر درجات جنّت بالا برو، و همانطور که در دنیا با ترتیل و آهسته می خواندی ، بخوان زیرا منزلگاه تو تا آخرین آیه ای است که می خوانی) امام ابن حجر رحمه الله (در تشریح حدیث) فرموده اند:  این فرموده اختصاص به فردی دارد که قرآن را از حفظ داشته و خوانده است، زیرا تمام مردم در مجرد قرائت از روی مصحف برابر هستند.

15)    حافظ قرآن همراه و همنشین فرشتگان و سفیران مکرم و نیکوکار وحی است در حدیث با لفظ امام بخاری آمده است(مثل الذي يقرأ القرآن وهو حافظ له مع السفرة الكرام البررة) ( حافظ قرآنی که تلاوت می کند به همراه فرشتگان سفیر و نیکوکار وحی است) چه شرف و عزتی بالاتر از عزت آنکه با کسانی دوست و همنشین شود که الله تعالی در باره شان فرموده: { فِي صُحُفٍ مُكَرَّمَةٍ * مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ * بِأَيْدِي سَفَرَةٍ * كِرَامٍ بَرَرَةٍ){در نامه های گرامی ثبت و ضبط است* با دست نویسندگانی (نگارش یافته اند) * (نویسندگانی) که بزرگوار و نیکمنش و و نیکوکردارند.} (عبس من الآية 13 :16).

16)    حافظ قرآن بیش از تمام مردم تلاوت می کند؛ زیرا نگهداری حفظ مستلزم خواندن مکرر، و تثبیت حفظ نیازمند مرور دائمی است، در حدیث آمده است که  (من قرأ حرفاً من كتاب الله فله به حسنة، والحسنة بعشر أمثالها).(هر کس یک حرف از کتاب الله را بخواند، برای او یک نیکی نوشته می شود و پاداش هر نیکی ده برابر داده می شود.)

17)    حافظ قرآن می تواند همیشه تلاوت کند، مثلاً می تواند درحال کار ، رانندگی، یا در تاریکی ، درحال راه رفتن، یا دراز کشیدن ، همیشه  تلاوت می کند، آیا این کار ،از غیر حافظ  قرآن ، بر می آید؟

18)    حافظ قرآن برای استشهاد و استدلال به آیات قرآن کریم در سخن گفتن، خطابه ها و موعظه و تدریسش در نمی ماند، امّا کسی که قرآن را حفظ ندارد، در بسیاری مواقع برای استشهاد به یک آیه یا دانستن محلّ آن به دردسر می افتد.

IslamQT.Com

سایت جامع تفاسیر اهل سنت وجماعت

======================

 بر گرفته شده از سخنان شیخ محمد صالح المنجد