2024 Nov 22

IslamQT.Com 

عـنوان    :       

بسم الله الرحمن الرحیم

اعجاز قرآن در جغرافیا (1) : چرخه‌ ی آب

برنارد پالیسی[1] اولین کسی بود که در سال 1580 مفهوم امروزی چرخه‌ ی آب را ارائه داد. این دانشمند تبخیر آب از اقیانوس ‌ها و سرد شدن آن برای تشکیل ابر را شرح داد. در واقع ابرها حرکت می‌ کنند، متراکم می ‌شوند و به صورت باران پایین می ‌آیند، این آب باران به صورت نهرها و دریاچه‌ هایی جمع می‌ شود و در یک چرخه‌ ی پیوسته دوباره به اقیانوس سرازیر می ‌شود.

در قرن هفتم قبل از میلاد تالس[2] معتقد بود که باد قطرات ریز سطح اقیانوس ‌ها را بلند می ‌کند و در جایی دیگر این قطرات بصورت باران فرود می آیند. در زمان‌ های گذشته مردم از سفره‌ های آب زیرزمینی بی ‌اطلاع بودند، آن‌ ها فکر می ‌کردند که آب اقیانوس‌ ها بر اثر فشار باد به درون قاره‌ ها فرو می ‌رود. همچنین تا زمان افلاطون[3] معتقد بودند که آب توسط گذرگاه ‌های مخفی یا مغاک (گودال) بزرگ بازمی‌ گردد. این گذرگاه متصل به اقیانوس‌ هاست و طبق افسانه ‌های یونان، عالم اسفل[4] نامیده می ‌شود. حتی دکارت[5] اندیشمند بزرگ قرن هفدهم با این دیدگاه بود. در این مورد تا قرن نوزدهم نظریه‌ ی ارسطو[6] رایج بوده است. براساس این نظریه، آب در غارهای موجود در کوه‌ ها متراکم می ‌شد و دریچه‌ های زیر زمینی را تشکیل می داد و این دریاچه‌ ها نیز منبع تغذیه ‌ی فصل بهار بوده ‌اند. امروزه ما همگی می ‌دانیم آب بارانی که به درون شکاف‌ های زمین تراوش می ‌کند، مسئول این کار است. چرخه‌ ی آب در آیه‌ های قرآن توصیف شده است:

{أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّـهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَكَهُ يَنَابِيعَ فِي الْأَرْضِ ثُمَّ يُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَذِكْرَىٰ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}[7] ترجمه «مگر نمی‌ بینی که الله از آسمان آب را می‌ باراند و آن را به آب انبارهای زیر زمینی زمین وارد و مستقر می‌ گرداند و سپس به وسیله ‌ی آن انواع سبزه ‌زارها و کشتزارها را با رنگ ‌های گوناگون می ‌رویاند و آنگاه سبزه ‌زارها و کشتزارها می‌ بالند و لبریز از جوش و خروش می‌ شوند و بعداً آن‌ ها را پژمرده و زردرنگ می ‌بینی و آن وقت الله آن ‌ها را خشک و پرپر می ‌سازد؟ واقعاً در این عبرتی برای خردمندان است».

{وَمِنْ آيَاتِهِ يُرِيكُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَيُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَيُحْيِي بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَاتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ}[8] ترجمه: «و از نشانه های او اين است که برق را براي بيم و اميد به شما نشان می دهد، و از آسمان آبی نازل می کند، آنگاه زمين را پس از مُردنش با آن آب، زنده می کند؛ بی گمان در اين نشانه هایی است؛ برای گروهی که می انديشند».

{وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاهُ فِي الْأَرْضِ وَإِنَّا عَلَىٰ ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ}[9] ترجمه: «و از آسمان آبی به اندازه ی معين نازل کرديم، پس آن را در زمين جای داديم و بی گمان ما بر ازبين بردن آن کاملاً توانا هستيم».

هیچ نوشته ‌ای که متعلق به 1400 سال پیش باشد، چنین توصیف دقیقی را در مورد چرخه‌ ی آب ارائه نداده است!!

برگرفته از کتاب: قرآن و علوم نوبنیان

مؤلف: دکتر ذاکر نایک

مترجم: انس محمودی

با اندکی تصرف